Wil je ondernemen? Toughen up. Column DFT 9 maart
De afgelopen weken zijn er wereldwijd ondernemers gedupeerd door de uitbraak van het Corona virus. Hoteleigenaren, vliegbranche, evenementenorganisatoren, restauranthouders. Aandelen koersen dalen, beurzen liggen stil. Ook in Nederland is het staken van publieke activiteiten realiteit aan het worden. Ik zelf verdien geld met het geven van lezingen en organiseer events; dat ligt snel stil als er een pandemie uitbreekt. De eerste afmeldingen zijn binnen. Ik bereid mij voor op vragen als: als ik een event cancel, zijn de kosten dan voor mij of de locatiehouder of deelnemers... van die dingen. Hoe dan ook; het wordt pittig.
Moeten we nu al die ondernemers gaan compenseren voor geleden schade? Tuurlijk niet... Ondoenlijk. Hoewel het wel heel sneu is als je hoteleigenaar op Tenerife bent en je hebt een zandstorm en een Corona virus te pakken in één week.
Even terug filmen. Boeren die gecompenseerd willen worden voor stikstofmaatregelen. Vuurwerkhandelaren die geholpen willen worden door het verbod op knalvuurwerk. Het veroorzaakt kortsluiting in mijn hoofd. Milieumaatregelen en veranderingen in vuurwerkbeleid kon je natuurlijk al jaren zien aankomen. Een beetje plattelandsondernemer heeft daar op geanticipeerd en heeft een leuke zorgboerderij met hippe bead & breakfast ingericht. Een creatieve fietsenboer doet aan 'married at first ride' picknickmandenverhuur in plaats van aan vuurwerkverkoop. Dat is waarvoor je ooit ondernemer bent geworden. Anticiperen, wendbaar zijn, kansen grijpen.
Ik krijg veel koffieverzoeken van mensen die 'voor zichzelf willen beginnen en jij doet dat zo leuk met die marketing en zo'. Meestal doe ik dat niet, heel soms wel. Een van de eerste dingen die ik vraag is: 'kan je er tegen als het hot is of als het niet loopt? Durf je te investeren? Ga je voor de inhoud of vind je het ook echt leuk om ondernemer te zijn?' Zo niet... ga alsjeblieft in loondienst. If you can't stand the heat, stay out of the kitchen. Zelf ben ik een maandje gevloerd door een operatie. Maar ik schrijf wel deze column. En heb mijn reserves in kennis, afspraken en financiën opgebouwd. Dat heet ondernemen.
Natuurlijk zijn sommige rampen bikkelhard en hartverscheurend. Een hotel dat afbrandt in Australië met een huilende eigenaar is echt naar om te zien. Een collega ondernemer met kanker help ik. Maar wanneer we als samenleving ondernemingsrisico te moeilijk vinden om te aanschouwen hebben we twee keuzes: maak een einde aan marktwerking en maak verplichte schadefondsen, verzekeringen, pensioenvoorzieningen. Of richt een noodfonds op waarin ondernemers die zich nu gek verdienen met de verkoop van mondkapjes de helft van hun rampwinsten storten om daarmee gedupeerde ondernemers schadevrij te stellen. Overigens hebben we voor deze systemen een oude naam. Dat heet socialisme, marxisme, communisme. Leren? Reisje Cuba.
Onaantrekkelijk? Toughen up! Of je nu ondernemer op de beurs bent, in de reisbranche werkt, weed teelt, tabak nog steeds probeert te verkopen, breinaalden verhuurt, vee houdt of vuurwerk knalt: deal with it. Ga mondkapjes verkopen of stop ermee.
