Tribaal Kantoorgedoe. Gebundelde columns van Danielle Braun
We willen zo graag verlicht zijn. Democratisch, rationeel, meelevend, open, transparant. Maar dat zijn we nog maar heel kort. We zijn Homo Sapiens. Tribale wezens. Onze prefrontale cortex is nog maar kort geleden ontstaan. Als het spannend is schakelen we over op ons oerbrein, reptielenhoofd, mammoetjagersinstinct.
In kantoorpanden nemen we ons tribale wezen mee. Regelmatig popt het op. Dan stelen we paperclips, duiken het archief in met de sexy baas, declareren we extra kilometers, pesten we de nieuwe collega met raar Drents accent weg. We snellen koppen, vangen mammoeten, flirten zakelijk, verschansen ons achter muren en vuren pijlen op elkaar af.
Ons tribale brein houdt van hiërarchie en van paarvorming. Van ordening. Van samen mammoeten vangen. Als we wat meer naar die oerstem zouden luisteren, hoeven we er niet zo tegen te vechten. Kunnen we wat milder zijn. En meer lachen om onszelf. Want ons tribale brein is best oké. Eigenlijk willen we lief. Samen. Aandacht. Verbonden zijn als in een oude tribe.
