Corona Heimwee - column DFT 14 juni 2021
Dankbaar
Ja ja ja. Voordat ik verwensingen aangaande mijn ijskonijn harteloosheid naar mijn hoofd krijg... Ik ben écht heel blij dat de Covid mammoettanker keert. En ja ja ja... Ongelooflijk dankbaar dat mijn dierbaren en ik zelf gespaard zijn gebleven van de dood of van lange Covid nasleep ellende. En ja ja ja... ook excited van weer live met groepen werken. En ja ja ja... ook nog gewoon vrolijk dat ik weer kan jagen en verzamelen in de winkelstraat. En ja ja ja... ik ben welhaast dronken van de overdaad aan kunst, muziek, theater. En ja ja ja... kijk even om je heen jij privileged eerste wereldburger naar Nepal, Suriname, Brazilië... En nee nee nee... niet te vroeg juichen, de variantjeshersftparade staat grijnzend klaar voor de intocht.
Bananensloffen
Maar wat ik nu al mis, omdat het zo grappig anders was. Een eigen moestuin in kweekbak beginnen en dolblij zijn met drie wortels en een mini aubergine. Een jaar lang geen rijst en linzen hoeven kopen door een impulsieve hamsteractie. Drie soorten appeltaartrecepten uitproberen. Love shine a light meebleren met Youtube, met van die muzikanten in synchroon gezongen hokjes. Mijn avondrondjespas met mijn lief versnellen om op tijd thuis te zijn voor de avondklok. Keihard mindstretchen op mijn 53ste, om expert te worden in online presenteren, leergangen kunnen geven per zoom en directies uit het slop trekken in een haperende MS Teams setting. De Jerusalema dansjes wel heel veel posten, maar nooit echt zelf onder de knie krijgen. Een echt zó lelijk online truitje bestellen, dat op de foto best wat leek. 's Ochtends wakker worden en denken dat er iemand een bloedneus heeft gehad in de huiskamer, wat het spoor van de haarverf van de avond ervoor blijkt te zijn. Je gek lachen met collega's om de eerste keer training geven met een mondkapje op en dat nu heel normaal vinden. De schoonmoeder van een CEO van enig statuur door het Zoombeeld zien glippen. Collega met net blazertje die bananensloffen laat zien op de vraag welk schoeisel iedereen draagt tijdens het thuiswerken.
Vasthouden
Je kent het wel. Komt thuis van een lange reis en probeert hét vast te houden. De warmte van de zon. Salades eten. Genoeg hebben aan elkaar. Je telefoon aan de kant laten liggen. Maar na drie dagen thuis is het back to normal. Ik kan de tranen in mijn ogen voelen prikken als ik denk aan eindeloze spelletjesavonden met mijn gezin. Aan maandagavondzoom met mijn collega's in de eerste lock down om elkaar door de ondernemersklap heen te praten. Aan de burenappgroep met zorg voor elkaar en 'wie neemt er nog even boodschappen mee'. Aan klungelig een afhaalmaaltijd eten en over het leven praten met een lieve vriendin in een ijskoude auto. Aan samen de moed erin houden met mijn geweldige assistente bij live-niet live-toch live werken. Aan wandelingen in een oude regenjas met klanten die je alleen in pak kent. Aan vakantie in Zandvoort met picknick op het strand. Aan mijn zoon en dochter die weer even thuis zijn komen wonen, omdat het erg alleen is op je kamer. Aan een bureau knutselen van de barbecuetafel, omdat de IKEA dicht is. Aan genoeg hebben aan elkaar.
De Fata Corona
Over vijf jaar voorzie ik een Efteling attractie. De Covid19 experience in de Fata Corona. WC rollen hamsteren. Een balkongesprek met je oma voeren. Een elleboogje geven aan die leuke collega, zonder haar borsten te raken. Een natte pubquiz doen. Wegrennen voor de BOA bij de skatebaan. Dat alles op bananensloffen.
