Van mens tot mens - Column DFT 10 mei
De mens achter de politicus
Wat een stompzinnige uitspraak vond ik het. Vaak gebezigd in kranteninterviews of talkshows in de vorm van een vraag, gelardeerd met een zoetsappig glimlachje van de interviewer. 'Wie is de mens achter de politicus? 'Welk mens zit er in deze arts verstopt?' Hoe verhoudt deze uitspraak zich tot de mens...?'. 'Denkt u daar als mens net zo over als burgemeester?'. Vervolgens volgt een ingewikkeld stukje emo - porno en een wanhopig zoeken in het eigen brein naar de mens - stand van de politicus / arts / burgemeester / acteur.
Caroline en Sylvana
Totdat ik die ene foto zag. Die prachtige foto. Van Caroline van der Plas en Sylvana Simons. In de gang van de Tweede Kamer. Mijn brein sloeg op hol. Ik wilde het weten. Een hele dag lang. Wat er gebeurde in dit kleine intieme micromoment? Verzuchtten ze dat het toch wel benauwd was zo met mondkapje in de Tweede Kamer? Wisselden ze een snelgerecht uit nu het drukke leven hen in beslag nam? Vroeg Sylvana hoe de eerste dagen zo waren bevallen? Bood Caroline een ritje op de tractor aan in ruil voor een keertje samen shoppen? Bespraken ze wie in de Kamer er toch nog mee door kon qua looks en wie niet?
Verschillen
Ik geloof er namelijk niks van dat er hier serieuze overbruggingen van fundamentele ideologische verschillen werden overwogen. De Boeren Burger Beweging en Bij1 zitten nogal in een ander politiek algoritmetje. Ik denk niet dat inclusie op de Zeeuwse boerderijen een hot topic was. Of de stikstofuitstoot van de met koloniale printen beschilderde Gouden Koets.
Van mens tot mens
Mijn fantasie wil dat er hier een mooie band ontstaat. Van twee intelligente vrouwen. Die misschien een beetje eenzaam zijn zo in hun eenvrouwsfractie. Voor wie alles nieuw en exciting is. Die hun wittebroodsweken beter met elkaar kunnen delen dan met hun lief, omdat deze ervaring zo intens is. Die elkaar een knipoog geven na een goede speech. Een' kut voor je meid' appje sturen als een motie is afgekeurd, al viel dat uitstekend in het eigen politieke straatje. Die klagen dat het schuim van de latte macchiato naar afwasmiddel smaakt. Giechelen dat Marc vandaag een raar gelig vlekje op zijn pak heeft zitten. Mijn fantasie wil dat het uiteindelijk altijd gaat om de menselijke relatie. Om kleine gedoetjes. Van mens tot mens. Al roept volk en vaderland.
