Tribaal huisjesparkgedoe - Column DFT 5 juli

Boshut

We hebben een schattige boshut op een nog veel leuker huisjesparkje. We kochten het huisje voor de mooie omgeving en omdat het parkje iets heerlijks kneuterigs heeft. Geen zwemparadijs, geen erfafscheidingen, geen animatieprogramma. Gewoon huisjes. In een bos. En broodjes in de vroege ochtend voor wie wil. Wij komen er om uit te rusten van het Tribaal Kantoorgedoe, waar mijn lief en ik ons de hele week genoeglijk professioneel mee bezighouden

Tribale Gedoetjes

Totdat wij ons bewust werden van het feit dat we een vereniging vormen met de andere huisjeseigenaren. En ach ach hoe hadden we het kunnen vergeten. Ook huisjesverenigingen hebben zo hun Tribale Gedoetjes.

Wit kruis

Voor de deur van huisjesparkje 78 is een heel groot wit lelijk niet parkeren kruis op de weg geschilderd. Wanstaltig fluorescerend wit. Verder zijn er nergens kruizen op het parkweggetje. Het viel ons al op: ‘zou iemand nou zelf bij zijn huisje zo’n lelijk wit kruis hebben geschilderd?’

Mail

Vorige week kregen we een mail. Van Bert en Jannie van huisje nummer 78. Dat ze hadden gehoord dat er veel kwaad werd gesproken over hun kruis. Ze legden uit hoe het kruis er zo gekomen was. Ze hadden het huisje gekocht. En zaten toen bij de notaris. En daar bleek dat het algemene mini-parkeerplaatsje voor hun huisje dus kadastraal eigenlijk van hun was. En dat ‘het park’ dus eigenlijk in het verleden hun grond had onteigend. Nu stikt het van de mini parkeerplaatsjes op het parkje en is er echt nooit een parkeerprobleem, maar Bert en Jannie wilden toch laten zien dat het hun grond was en maakten een eigen parkeerplaats. Met wit kruis. Zo gebeurde het. Ik kan er uren over mijmeren. Dat er dus eerst toen Bart en Jannie tot de aankoop besloten, blijheid was met het huisje zonder parkeerplaats. Maar dat toen ze bij de notaris lazen dat hun stukkie grond eigenlijk groter was, het verlangen meedogenloos aanzwelde om zich dat dan ook echt zíchtbaar toe te eigenen. Naar iets verlangen, waar je nooit naar hebt verlangd.

Sorry

Een week later een nieuwe mail. Met sorry voor de vorige mail. Want daarin stond huisje nummer 78. Dat had 87 moeten zijn. Een typefout van Bart die ook geen 18 meer is inmiddels. En nu voelen de bewoners van nummer 78 zich gepolariseerd. Waarvoor dus sorry.

Aanrader

Ik raad iedereen een boshut aan op een slaperig huisjespark. Het is zalig rustgevend. Zonder kantoorgedoe en zo.