Kijkcijferoorlog? Koppensnellersenergie. Column DFT 13 januari
De strijd tussen Jinek en Op1 is losgebarsten. Er wordt geschoven met aanvangstijden en gedeald over reclameblokken. Een nek aan nek race. Wat zien we hier eigenlijk?
Het is uitgebannen; het koppensnellen in gebieden als Papoea en Sumatra. Dat gebeurde er lang. De koppensnellers van wat we nu Indonesië noemen geloofden niet in een natuurlijke dood. Als er iemand van een dorp was overleden aan een ziekte als kanker, dan moest dat wel hekserij vanuit het nabijgelegen dorp zijn. En hekserij vraagt om vergelding. Dus werd er een koppensneljacht georganiseerd. Een doodenge expeditie voor beide partijen. Soms werd de heks uit het buurdorp vlak voor de dood aangewezen door de stervende, die dan de naam prevelde. In het dorp van de overledene werd een Bishpaal opgericht. Een enorme, mooi versierde houtenpaal. Die stond op het dorpsplein. Zolang de Bishpaal er stond, zou de ziel van de overledene nog geen rust kunnen vinden. Voorbereidingen voor de grote skullhunt werden gedaan. Een groep mannen overviel het buurdorp en de kop van de 'heks' werd geveld. Het lichaam geheel of gedeeltelijk opgegeten. Daarmee was de levensenergie weer terug in het dorp gebracht en kon de overledene rust vinden. De Bishpaal werd neergehaald. Uiteraard liet het buurdorp dit niet op zich zitten. Koppensnellers hadden een angstig leven dat je nooit zeker was. Maar het gaf wel veel tribale energie en samenbindende dorpskracht.
Bij Indianen stammen in de Grand Canyon van wat we nu de Verenigde Staten noemen, was de Potlach een ruige gewoonte. Veel Indianenstammen waren heel vredelievend en harmonieus. Maar in dit gebied niet. Ze hielden slaven en hadden rivaliserende relaties met andere stammen. Ze organiseerden enorme feesten; Potlaches. Het feest der verspilling. Voor zo'n feest nodigde je je concullega stam uit. Er werden enorme hoeveelheden voedsel in de rivier gegooid, slaven doodgeknuppeld en voorraden in de brand gestoken. Om t laten zien aan je rivalen hoe rijk je was. Die moesten dan een tegenbod doen en ook zo'n Potlach organiseren. Doel was uiteindelijk elkaars reserves uit te putten; de rijkste overwon.
Dat doen we toch niet meer? Potlaches houden en koppen snellen? Of toch? we rennen eens naar een buurdorp in Iran om iemand uit te schakelen. We goochelen met wel of geen reclameblokken en aanvangstijden bij Jinek en Op1. We houden supermarktoorlogen.
Wij mensen verlicht? Het is maar een dun laagje dat over ons tribale oerbrein heen ligt.
