Wel of geen anderhalve meter - het nieuwe hokjes denken - Column DFT 17 augustus

Ik poste een gezellig ‘we dansen samen op 1,5 meter afstand filmpje op Linked In. Naast vrolijke ‘yeah, keep on moving’ reacties stelde iemand me een vraag.

“Ben je voorstander van de 1,5 meter Danielle”.

Even bijkomen

Ik moest even bijkomen van deze directheid en impertinentie. Of een wildvreemde je in de bus vraagt wat je salaris is (normaal in Thailand). Of iemand vraagt aan mij en mijn vrouw wie van ons het mannetje is (nog heel gebruikelijk anno 2020). Of je beseft dat kippen worden geslacht als ze geen eieren meer leggen en eieren dus niet vega zijn (als je net een boerenomelet bestelt).

Het is zoiets als vragen ‘ben je voorstander van corona’. Of ‘ben je voor of tegen macht’ 'of ben je voor of tegen veilige seks'. Hilarisch. Hoe kan je daar nu voor of tegen zijn? Sommige dingen zíjn gewoon. Er is nu eenmaal op dit moment een ander soort samenleving, veroorzaakt door een klotevirus. 

Ik wil een paard

Natuurlijk snapte ik de bedoeling van de vraag. 'Ben je voor beperkende maatregelen'? Tsja... double bind. Als we voor zijn, dan gooien we de economie en ons mens-zijn voor de zwijnen, versoepelen we, dan gaan er weer meer mensen dood. De vraagstelster gaf niet op, en wilde graag horen dat ik net als zij óók tegen de 1,5 meter samenleving ben. Of juist vóór, zodat ze de straf van standrechtelijke shaming kon uitoefenen of nog erger, dreigen met ontvolging. Ik herhaalde dat de 1,5 meter samenleving en het virus er gewoon zíjn. Dat boos zijn op 'ze' in dit geval weinig zin heeft. Ik had eens een collega wiens puberdochter om het uur belde met een zeurstem: 'maar mam ik wil een paaaaard'. Ja, ik wil ook liever een paard dan corona, maar stampvoeten helpt niet. Met een virus kan je nu eenmaal niet onderhandelen; 'zeg als ik nu even niet naar het theater ga, ben jij dan in oktober het land weer uit?'

Nieuwe hokjes

Persoonlijk kies ik voor binnen begrenzing er het beste van maken. Ik hecht aan leven en zorg voor kwetsbaarheid. Doe mijn best. En vind het ook hartverscheurend als studenten eenzaam aan hun studie zonder introweek beginnen. Maar voor of tegen? Ik ben vooral tegen elke vorm van hokjesdenken. Ook hierin kies ik voor radicale nuance en doe ik niet mee aan verdeeldheid. In praktijk betekent dat zoveel mogelijk afstand, behalve met een paar hele lieve mensen. Dingen doen als zo'n lapje dragen, die misschíen allemaal bij elkaar een beetje helpen, al weten we dat niet zeker. Trial en error en niet teveel piepen. En ik ben niet heilig, soms is het praktisch gewoon niet te doen en net als in wilde jaren '80 AIDS, is de wil sterk maar het vlees soms zwak, en heb ik mijn oepsie-momentjes.

Maar nieuwe ruzies, nieuwe demo's, nieuwe hokjes, nieuwe koude oorlogen. Yek. Of ik voor of tegen ben? Kom op zeg! Of het virus dat ook maar iets boeit, wat wij mensen daarvan vinden.