Vol van ledigheid - column DFT 27 juni

Yoga retreat

Vanaf het begin van deze eeuw tot even geleden waren we er veel mee bezig. Volledig worden. Een zijn. Loslaten. Vervuld zijn. We gingen op yoga retreat in Bali of deden Kundalini yoga tijdens de lunchpauze op de Zuidas. Gingen voor een chocolademassage in Ecuador of Tantra weekend in de Ardennen. Kotsen op Ayahuascatrip in Brazilië of gewoon op een groezelige Drentse boerderij in een emmertje van de Blokker. We wilden herboren worden, onze spirituele wederhelft ontmoeten en bij onszelf komen. We zochten naar vervulling en begrepen dat we daar onszelf eerst voor moesten ledigen.

Het moet minder

Een verlangen naar minder. Minder overconsumptie. Bevrijd van gehechtheid aan spullen. Verlost van de fear of missing out. Schijt hebben aan het perfecte plaatje op insta. Wat we gek genoeg deden in het verlangen naar mínder, was steeds méér moeten, meer cursussen, meer reizen, meer guru's volgen.

Gedwongen soberheid

COVID maakte onze agenda's leger. Reizen werden gecanceld. Weekenden in huiselijke kring doorgebracht. Het kapsel mocht grijs worden. Maar sinds de wereld weer even open is, pakken we de drukte weer driedubbel op. Totdat... economische malaise zich nu zichtbaar toont. Waar we eerst nog wegwuifden dat we 'economisch gewoon doorgroeiden', schudden oorlog, klimaatellende, brandstofperikelen en vergrijzing ons wakker. Het moet echt minder. De ledigheid wordt ons op een presenteerbaadje aangeboden. En hoewel ook ik zal vloeken en tieren als mijn geplande zomervakantie plots niet door blijkt te kunnen gaan, is het ook louterend, de gedwongen soberheid.

Op reis gevoel

Hij staat dus voor de deur. De louterende ledigheid. De les dat wij verwende prinsjes en prinsesjes niet alles meer op een gouden onlinewinkel dienblaadje krijgen aangereikt. Het geeft mij een 'op reis' gevoel. In Cuba had ik nieuwe slippers nodig, omdat de mijne in heet asfalt waren blijven plakken tijdens het oversteken. Ik kocht ze bij de staatswinkel, de enige plek in Cuba om dat soort luxegoederen te bemachtigen. Uren in de rij en mijn maat 38 was er in het rood. Ik wilde graag blauwe, maar die waren voor maat 37. En de gele voor maat 39. Dus kocht ik de rode. In India vroeg ik in een restaurant 'do you have yoghurt?'. De lieve bobbelhead-ober wiebelde met zijn hoofd en antwoordde: 'Yes, tomorrow we have yoghurt'. Waarop ik een eitje bestelde. In Madagascar kon ik wekenlang kiezen als avondmaal tussen zebu met rijst. Of rijst met zebu. Op de altiplano van Bolivia brak mijn haar een keer af, omdat het 's nachts was bevroren bij gebrek aan kachels.

Vol-ledig

De ledigheid waar we zo naar op zoek waren, staat gratis en voor niks voor onze deur. We kunnen survivallen in onze eigen slaapkamer met muts op en twee extra dekens, omdat de verwarming laag moet. We doen dagjes weg naar Zeeland, omdat Nieuw-Zeeland niet meer gaat. We eten bonen in plaats van biefstuk. Koken zelf, omdat ons favo restaurantje dicht is door personeelsgebrek. Het is er nu. Gratis en voor niks. Louterende ledigheid. We zochten naar Volledigheid. Zonder dat woord goed te proeven. Volledig. Vol-ledig. Vol van ledigheid.