Doorgaan omdat het je al zoveel heeft gekost - Column DFT 23 augustus
Truffelrisotto
We zitten op een fijn terras in Split, Kroatië, mijn lief, kids en ik. We bestellen. Steaks en truffelrisotto. Vriendelijke serveerster Nela neemt onze bestelling op. Het duurt lang voordat onze drankjes komen. Maar dat is niet erg. We zijn er inmiddels aan gewend in druk ja-we-mogen-weer-op-vakantie Kroatië. Dus kletsen we gezellig en kijken wat rond. Drankjes komen uiteindelijk. Maar na drie kwartier nog geen teken van voedsel. We vragen Nela voorzichtig of... Zenuwachtig vertelt ze dat ze hier nog maar net werkt en dat er problemen in de keuken zijn, maar dat het zo er aan komt. Opgelucht scrollen we nog wat door onze social media, kletsen nog meer. Na nog een half uur kijken we wat om ons heen. En er zijn meer mensen die dat doen. Nergens eten op de tafels en wat hulpeloze gezichten. We vragen Nela of... Nela's gezicht staat meer op huilen dan lachen. Ernstige problemen in de keuken. Kokkin is naar huis gerend. Maar het komt nu echt snel, daar gaat ze voor zorgen. Onze buren, een hip stel uit Parijs, gaat bij het supermarktje om de hoek een pak tucjes halen en deelt dat uit. Hilariteit alom. Het gezamenlijk lot bindt ons en we maken vrienden voor het leven met de andere wachtenden. We blijven zitten in de hoop dat het nog goed komt. Want hé, we hebben nu toch al zo lang gewacht, het is een gezellig terras, Nela is lief en ja als we nu ergens anders heen gaan moeten we weer lang wachten. Het eten komt nu vast snel.
Sunk cost fallacy
Het heet de sunk cost fallacy. De valkuil van niet stoppen met een project, relatie, investering, baan, omdat je al zo veel hebt geïnvesteerd in geld, tijd en aandacht. De sunk cost fallacy is een valse, irrationele manier van besluiten nemen. Het doel is verliesreductie. Als je stopt met die asshole van een tindervriend, dan weet je dat je moet terugkijken op te veel goed gedrag van jouw kant. Als je nu stopt met het investeren in de ontwikkeling en aankoop van de Concorde, zijn de miljoenen dus voor niets geweest. Als je geen doorstart maakt met dit bedrijf, dan was het dus echt een slecht idee van jou en je compagnon. Als je je nu terugtrekt uit Afghanistan, dan is 20 jaar militaire interventie dus voor niks geweest. Je weet dat het onzin is en je slechts afstevent op nog meer potentieel verlies, maar hé, er is dat kleine sprankje hoop dat alles toch nog goed komt en je met opgeheven hoofd kunt afronden. Dat je geen sufferd bent.
Patat
Het is half elf. Snikkend komt Nela naar ons toe. Het gaat niet meer lukken met het eten vanavond. Het spijt haar heel erg. De drankjes hoeven we niet te betalen. We zwaaien naar de andere gasten, stoppen Nela vijftien euro in haar hand voor haarzelf en niet voor de baas en gaan richting patatboer. De meeste restaurants zijn al dicht. Je wonden likken als je te lang bent doorgegaan met iets dat niet werkt, doet pijn. Het stoppen wordt dan voor je gedaan en is altijd ranzig en soms ronduit gruwelijk. Patat is tot daaraantoe. Maar jaren terugkijken op een foute relatie of mensen hangend aan een vliegtuigtrap in Afghanistan, da's de echte shit.
