Doe normaal - Column DFT 10 oktober
De weg kwijt
De afgelopen weken kwam ik onthutst thuis van werkbezoeken en bij diverse organisaties. Zorgen, ontgoocheling, verlies aan verbinding, thuiswerkers die niet meer naar kantoor willen, conflicten op de werkvloer, personele schaarste, burn-outs, schuldenproblematiek, afzwaaiende managers en bestuurders na 'een foutje'. Wat een zooi. Uit onderzoek blijkt dat 67 procent van de werknemers overweegt een andere baan te zoeken. Managers, maken zich zorgen om medewerkers en medewerkers hebben hun buik vol van de manager.
Gekkigheid
Wat mij opvalt is het hoge gehalte 'gekkigheid - mijn bek valt open'. Een greep uit het rariteitenpalet. Bestuurder van een gemeente beklaagt zich dat hij in gesprek met medebestuurder moet opmerken: 'zit je nu echt met me te MS teammen vanaf de wc?' Zelf had ik een intake gesprek met een opdrachtgever van een grote bank 's ochtends. Bij het inloggen op Zoom riep diegene dat 'hij nog even een ontbijtje moest doen'. Vervolgens belande ik ín zijn pak muesli; de heer in kwestie liet zijn telefoon tussen de gepofte granola en krentjes vallen. Mijn sneer dat ik het wat intiem vond om met een wildvreemde samen in de muesli te zitten vond hij maar matig leuk. In een zorgorganisatie is door stafmedewerkers veel thuis gewerkt in lockdown tijd. Nu is het tijd om weer meer naar kantoor te komen. Op woensdagochtend is er teamoverleg. Als vanouds. Met koffie, koeken en een vrolijke agenda. Bianca -voltijds arbeidscontract- wil niet komen op woensdagochtend. 'Want dan heb ik yoga'. De teamleider is handelingsverlegen en weet niet of hij haar wel of niet kan verplichten erbij te zijn. Een schooldirecteur belt mij op met bijna huilende stem dat het haar maar niet lukt om docenten te vragen om tussen 8.30 en 17.00 uur op school te zijn, om zo ook met elkaar te kunnen overleggen. Na 15.00 uur is iedereen weg. Een medeweker van een call centrum wil graag op kantoor werken. Haar plek thuis is eenzaam en niet ideaal. Haar baas heeft aangekondigd dat iedereen thuis moet blijven werken. Het bedrijf wil de komende winter bezuinigen op stookkosten. Een administratief medewerker is gevraagd weer twee dagen per week naar kantoor te komen. Dat wil hij niet, hij vindt het thuiswerken 'zalig'. Op de vraag hoezo dan, antwoordt hij: 'ik doe mijn werk elke dag liggend op de bank met mijn laptop onder een dekentje'. Bij een grote verzekeraar is een masterclass georganiseerd. 120 mensen hadden zich aangemeld. Er kwamen er negen. De rest bleef zonder afmelding weg. Bij intakes voor lezingen die ik vroeger met één mens telefonisch deed, zijn er nu vijf in een zoompje. Op mijn vraag: 'hebben jullie daar dan allemaal tijd voor', volgt geklaag over tien onlinemeetings per dag.
Corona aftermath
Zo'n pandemie doet wat met mensen. Oude structuren, routines, gewoonten zijn weg. De culturele ordening van 'zo doe je de dingen met elkaar' 'zo zijn onze manieren' moest op de schop. Maar hoe krijg je de mores er weer in? Met het afnemend vertrouwen in overheid en politiek, lijkt er een algehele afkeer van autoriteit en regels te zijn. Een vlag keer je om en als je gekwest bent mag je ik wil, ik wil, ik wil roepen. We bepalen zelf hoe, waar en wanneer we werken en autoriteit stinkt. We willen overal bij zijn en secetaresse plannen de agenda's vol met tien online overleggen per dag. Voor koffie, plassen en benen strekken is geen tijd. En dat kan natuurlijk helemaal niet. Dat lijf moet ook wat en een team vorm je door elkaar te zien en te ruiken.
Doe normaal
Mijn werk bestaat op dit moment voor 80% uit normaliseren en begrenzen. Doe normaal, is mijn favoriete slogan heden ten dage. Doe normaal: natuurlijk zet je je beeldscherm niet op zwart om even een broodje te smeren. Deed je vroeger toch ook niet in een vergadering. 'Ja maar mijn dag is volgepland.' 'Moet je beter plannen, deed je vroeger ook'. Eten, plassen, poepen doe je niet tijdens meetings maar ervoor en erna, drie jaar geleden ging je ook niet kakken in de plantenbak in de hoek van de vergaderzaal. Je maakt gewoon afspraken over je werktijden en als je je hebt opgegeven voor iets dan ben je er. Managers die klagen over verbinding zorgen voor een goed kantoor en maken afspraken over het aantal thuiswerkdagen. Wie te weinig beweegt moet zeker weer op kantoor komen traplopen en wie eenzaam is ook. Je hoeft niet overal bij te zijn en nee acht vergaderingen per dag deed je vroeger offline ook niet en is ook online ondoenlijk. Dus: Doe Normaal. Want als we zo doorgaan houdt het virus ons nog steeds gevangen.
